Chorwacka wyspa Vis jest nietypowym miejscem. Aż trudno w to uwierzyć, ale zaledwie 20 lat temu została udostępniona turystom. Z tego też względu jest najczystszym miejscem na całym Morzu Adriatyckim.
Rozciąga się ona na powierzchni ponad 90 km kw. Rośnie tu głównie makija i winorośl. W okolicznych wodach pełno jest ryb, z których produkuje się konserwy w Komizy. Poza tym mieszkańcy zajmują się uprawą owoców i wyrobem win.
Zdaniem archeologów Vis była zamieszkana już w czasach neolitu. W IV lub V stuleciu p.n.e. osiedliło się tutaj plemię Liburnów. Na wyspie stworzyli nawet swoje państwo. Zostało ono podbite przez Dionizjusza I starszego, który założył tu kolonię Issa. Wkrótce Issa miała własne kolonie i oddzielny system monetarny.
Niestety, następne stulecia nie były dla wyspy zbyt łaskawe. Przechodziła z rąk do rąk: znajdowała się kolejno pod władzą Rzymian, cesarstwa bizantyjskiego, króli chorwackich oraz Republiki Weneckiej. Później rządzili nią Austriacy i Francuzi. W końcu weszła w skład Jugosławii. Pod koniec II wojny światowej była nawet głównym sztabem Josipa Broz – Tita, a po zakończeniu działań wojennych, przekształcono ją w zamkniętą bazę wojskową.
Być może wszystkie te czynniki miały wpływ na to, że wyspa Vis zachowała swój dziewiczy wygląd. Dzięki temu turyści mogą się teraz kąpać w czystych wodach, wylegiwać na zadbanych plażach oraz podziwiać tutejszą bujną roślinność.
Vis – miasto kościołów
Vis jest jednym z największych miast i portów wyspy o tej samej nazwie. Znajduje się w jej północnej części. Niektórzy nazywają je miastem kościołów, gdyż istnieje tu kilka świątyń.
Największe uznanie turystów wzbudza kościół i klasztor św. Hieronima. Chociaż mówi się o tych budowlach razem, to tak naprawdę kościół znajduje się z dala od klasztoru, tuż nad samym morzem. Jego budowę rozpoczęto pod koniec XVI wieku, w związku z czym dominującym stylem jest renesans. Świątynia nie ustrzegła się jednak przebudowy, czego pamiątką jest okrągła rozeta nad głównym wejściem oraz późnobarokowy chór, który wzniesiono w XIX wieku.
Znacznie starszy jest kościół parafialny Matki Boskiej od Spilice. Został wybudowany w 1500 roku; obecnie stoi w porcie. Jego najcenniejszym elementem jest obraz Giroloma da Santacrocea, zatytułowany „Matka Boska ze świętymi”.
Najmłodsze są kościoły św. Cypriana (z XVI wieku) i św. Ducha (z XVII stulecia). Pierwszy z nich znajduje się w dzielnicy arystokracji i jest doskonałym przykładem architektury barokowej. Z kolei drugi zlokalizowany jest w zachodniej części portu. Co ciekawe, chociaż został zbudowany w XVII wieku, to tak naprawdę część kamieni użytych do jego postawienia, była pozyskana w wyniku rozbiórki antycznych budowli.